برخی از خسارات و مشکلات حفاری را می توان به کمک گل حفاری به حداقل مقدار کاهش داد و یا کاملاً آنها را برطرف نمود.

 برسی برخی از خسارات و مشکلات متداول حفاری 

– حفاری از میان سنگ های نمکی

– حفاری از میان طبقات کم مقاومت عمدتاً شیل ها

– فوران چاه ها

– از دست دادن گل حفاری

حفاری از میان سنگ های نمکی

در موارد متعددی حفاری در سنگ های نمکی انجام میگیرد و یا آنکه از میان آنها میگذرد. در این شرایط، انحلال این کانی ها در گل حفاری موجب اندازه بیش از حد قطر چاه مبگردد که خود منبع مشکلات دیگر  خواهد شد که در ذیل به برخی از موارد آن اشاره میگردد.

· مصرف بیش از حد گل حفاری 

· هزینه سیمان کردن چاه  افزایش می یابد

· امکان به تله افتادن  رشته لوله های حفاری و مشکلتر شدن مراحل بازیابی

راه حلی که جهت غلبه بر این مشکل پیشنهاد میشود آماده کردن و استفاده از نوعی گل حفاری است که ترکیب اصلی آن را آب نمک تشکیل می دهد.

حفاری از میان شیل و چگونگی غلبه بر آن

بعضی از طبقات که باید حفاری گردند حاوی شیل هستند که خود دارای بنتونیت و انواع دیگر رس است. بنتونیت و رسهای مشابه، خاصیت جذب آب و انبساط دارند که این امر موجب لجن شدن داخل چاه می شود. در این حالت مشکلات ناشی از آن عبارت خواهند بود از:

·  چسبندگی لوله حفاری

· احتیاج به ذرات جامد اضافی در ترکیب گل حفاری

برای رفع این مشکل میتوان از تکنیک های ذیل استفاده کرد:

· افزودن کلسیم به مقدار قابل توجه به گل حفاری به منظور کاهش کمیت انبساط رس در مقابل آب

·  افزایش حجم گل حفاری در حال جریان که موجب انتقال سریع ذرات حفاری شود.

· افزودن  نشاسته به گل حفاری تا از به هدر رفتن آب موجود در سیستم جلوگیری به عمل آید.

· استفاده از نوعی گل حفاری که ترکیب اصلی آن را ترکیبات نفتی تشکیل داده باشد.

· استفاده از نوعی گل حفاری که به ترکیب آن مقداری گازوئیل یا ترکیبات نفتی دیگر به مقدار کم اضافه شده باشد.

علت فوران چاه و چگونگی غلبه بر آن

فوران در چاه هنگامی اتفاق خواهد افتاد که فشار طبقات زیادتر از فشار هیدرو استاتیکی گل حفاری موجود در بین طبقات با فشار زیاد به داخل چاه فوران کند و به چاه صدمه زند که این اتفاق در صورت وقوع زیانبارترین و خطرناکترین حادثه حفاری خواهد بود. علائمی که به کمک آنها می توان وقوع فوران را در چاه تشخیص داد عمدتاً عبارتند از:

· افزایش غیر قابل انتظار گل حفاری در سطح مخزن

· سرعت بیش از حد رشته لوله حفاری به هنگام برگشت به سطح زمین.

برای غلبه بر این مشکل باید با افزایش چگالی گل حفاری، فشار هیدرو استاتیکی آن را تا حدی افزایش داد که بر فشار طبقات غالب شود تا بدین طریق مانع فوران شدید آب، گاز و نفت از داخل چاه شود.

هدر رفتن گل حفاری

کاهش مقدار گل‌حفاری در حال جریان موقعی اتفاق خواهد افتاد که گل به هنگام عبور از فضای آنولوس به داخل طبقات مجاور دیواره چاه نفوذ کند که این امر بنا به دلایل ذیل است:

· تشکیلات یا سنگ مجاور دیواره چاه نفوذ پذیری قابل توجهی دارد که باعث عبور دادن بخشی یا تمامی گل حفاری از درون خود می شود.

· منافذ یا تخلخل موجود در سنگ به حدی است که ذرات کلوئیدی یا جامد موجود در گل نمی تواند آنها را مسدود کند.

· فشار هیدرو استاتیکی گل‌حفاری به حدی است که به روی طبقات مجاور دیواره چاه تاثیر می گذارد و بدین ترتیب باعث نفوذ در میان آنها می شود.

مشکلاتی که در اثر به هدر رفتن گل حفاری به وجود خواهند آمد عبارتند از:

· افزایش هزینه حفاری در اثر عدم برگشت گل حفاری به سطح

· عدم دسترسی به اطلاعات کافی از تشکیلات یا سنگی که حفاری می شود که این امر به علت عدم انتقال ذرات حفاری (ذرات کافی و درشت) به سطح زمین است.

· امکان به وجود آمدن افت فشار هیدرو استاتیکی گل‌حفاری در بین فضای آنولوس

· افزایش زمان حفاری

· امکان چسبیدن لوله حفاری در این محدوده وجود دارد و لذا عملیات بازیافتی رشته لوله افزایش و هزینه چالزنی نیز زیادتر می شود.

طبقاتی که امکان به هدر رفتن گل‌حفاری در آنها وجود دارد به طور کلی به سه گروه تقسیم می شوند:

۱٫ طبقاتی که از دانه های درشت همچون گراول تشکیل شده باشند.

۲٫ طبقاتی که گسل، شکاف و درزه دارند، اعم از آنهایی که در اثر فشار گل‌حفاری به وجود آمده اند یا آنهایی که به طور طبیعی در طبقات وجود دارند.

۳٫ طبقاتی که حفره دارند.

تجربه حفاری نشان داده است که عمدتاً به هدر رفتن گل‌حفاری در سنگ هایی اتفاق می افتد که نفوذپذیری آنها از ۳۰۰ دارسی زیادتر باشد. تنها سنگ های تقریبی ممکن است چنین مقدار نفوذپذیری داشته باشد (مانند گراول های بسیار درشت) همچنین سنگ های آهکی حفره دار نیز می توانند باعث به هدر رفتن گل حفاری شوند. درزه، شکاف و یا گسل که ممکن است در هر نوع از سنگ یا تشکیلات اتفاق بیفتد متداولترین منبع به هدر رفتن گل حفاری محسوب می شوند. در این نواحی درزه ها به دلیل فشار موجود در عمق معمولاً بسته هستند اما موقعی که گل حفاری در جریان است فشار ناشی از آن موجب باز کردن این درزه ها و لذا داخل شدن گل حفاری به سنگ می شود که نتیجتاً باعث به هدر رفتن گل حفاری می شوند. وجود سنگ های آهکی حفره دار بین طبقات نیز از جمله مواردی است که موجب به هدر رفتن گل حفاری خواهد شد. در بیشتر این موارد نیز جلوگیری از به هدر رفتن گل حفاری به کمک ذرات جامد و موادی دیگر همچون میکا، پرلیت، الیاف، کتان و…. هم امکان پذیر نیست.